Funny Games - เกมวิปริต (1997)

หลังจากดูหนังเรื่อง Funny Games จบ คาดว่าอาจจะต้องไปหาหนังของ มิคาเอล ฮาเนเก้มาดูอีก ไม่ใช่เพราะติดใจเรื่องความโหดของแนวหนังของแก แต่ชอบที่แกไม่ปราณีปราศรัยคนดู แบบที่หนังทั่วไปทำกัน หนังแบบปราณีปราศรัย ประมาณว่า ท้ายเรื่องตัวโกงสำนึกผิด กลับใจมาช่วยนางเอกจนตัวเองต้องตาย พระเอกนางเอกได้แต่งงานกันตอบจบ คนดูเดินยิ้มกริ่มออกจากโรงพร้อมกับความสุขสันต์ ทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว ตามคอนเซ็ป

แต่ขอโทษ Funny Games ไม่ปราณีคุณอย่างนั้น

Funny Games หนัง Austria กำกับโดย มิคาเอล ฮาเนเก้ ที่บรรเลงเพลงชั่วร้ายตลอดความยาว 108 นาที เปิดเรื่องด้วยเพลงคลาสิคกับครอบครัวที่แสนอบอุ่นพ่อแม่ลูกที่กำลังเดินทางไปพักผ่อนในที่ท่องเที่ยวที่สวยงาม ความปกติสงบเงียบลงด้วยทำนองเพลงเดทเมทอลชนิดบ่าคลั่งที่สะกิดใจคนดูถึงเรื่องเหี้ยๆกำลังจะเกิดขึ้นอย่างแน่แท้

หนุ่มหน้าตาซื่อๆคนหนึ่งชื่อปีเตอร์เข้ามาขอยืมไข่ไก่กับแอนนาภรรยาของจอร์จ ความไม่ปกติที่แอนนาสังเกตได้พร้อมกับคนดูคือ การกวนตีนอย่างใสซื่อ ขอไข่ไปสองครั้งทำตกแตกหมด แถมยังขอใหม่อีกหน้าเฉย

"ผมเห็นคุณยังมีไข่อีกตั้งโหล ไม่ใช่หรือ?"

แอนนาให้ไข่ไปอีกเพื่อให้จบๆกันไปเพราะแอนนา (รวมถึงคนดู) เริ่มทนกับพฤติกรรมไม่ไหว แต่ดูเหมือนจะสายไป พอลเพื่อนของปีเตอร์เข้ามาอยู่ในบ้านแล้ว (อ้างว่าหลบหมา)สงครามประสาทและการปะทะคารมเริ่มขึ้น จนบานปลายไปเมื่อจอห์จสามีเข้ามาระงับเหตุ ความกวนตีนของพอลทำให้จอร์จบันดาลโทสะตบหน้าพอล! หลังจากตรงนี้ผู้กำกับก็ลากครอบครัวที่แสนดีและคนดูลงนรกอย่างสาหัสสากัน



เหมือนจะมีประเด็นเรื่องความเหลื่อมล้ำเจือจางพอสังเกตุเห็นได้ในเรื่อง เช่นกลุ่มคนรวยกลุ่มหนึ่งที่มีกระตังค์พอที่จะมีเรือส่วนตัว และพาครอบครัวมาพักผ่อนกับบ้านส่วนตัว (อีกหลัง) ในวันหยุด ภาพความมั่งคั่ง และลักษณะผู้ดีจรดปลายเท้าบางครั้งสะกิดคนดูบางกลุ่มให้หมั่นไส้ พอมีสองเด็กเปรตที่อ้างว่าเป็นลูกคนรวยเหมือนกันมาทำมหกรรมชั่วๆกับครอบครัวนี้ จึงรู้สึกสาแก่ใจ และนั่งดูกิจกรรมฆ่าต่อไปอย่างอยากรู้อยากเห็น เมื่อคนดูสุขสมอารมณ์หมาย ได้เห็นความทารุณพอแล้วและต้องการให้หนังจบตามครรลอง ทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว แต่กลับไม่เป็นเช่นนั้น หนังตอบโต้และเอาคืนคนดูด้วยการขี้โกงอย่างหัวร่อ และทำให้นรกยังอยู่ในใจคนดูแม้หนังจะจบไปแล้วก็ตาม

คนที่ไม่ชอบหนังกดดัน ใจไม่แข็ง ไม่สมควรดู เพราะเสื่อมจิตพอสมควร ถึงแม้จะไม่เห็นการทำร้ายหรือไม่มีการฆาตกรรมกันอย่างโจ่งแจ้ง แต่อารมณ์หนังและความสามารถแบบจิตๆของมิคาเอล ฮาเนเก้ พาเราให้หายใจไม่ทั่วท้อง และกระอักกระอ่วนใจได้อย่างดี

ที่ว่าดูหนังเรื่องนี้ เหมือนอยู่ในนรกเกือบสองชั่วไมง...ก็คงไม่เกินนี้นัก