หนังสั้นความยาว 34 นาทีจากเมืองน้ำหอมฝรั่งเศส
กำกับโดย Albert Lamorisse สร้างขึ้นเมื่อ พ.ศ. 2499 (ปีที่แม่ผมเกิดพอดี)
เรื่องนี้แทบไม่มีบทพูดเลย (มีแต่เสียงเด็กเย้วๆ) แถมยังมีความยาวเพียงแค่ 34 นาที
แต่ขอโทษ คว้ารางวัล Oscar สาขาบทภาพยนต์ยอดเยี่ยมปี 1956 มาครอง
เอาชนะหนัง 2 ชั่วโมงที่มีบทพูดกันทั้งเรื่องได้อย่างน่าทึ่ง
เล่าสั้นๆว่า เด็กชายชื่อ Pascal ไปเจอลูกโป่งสีแดงตอนไปโรงเรียนโดยบังเอิญ
ก็เลยถือลูกโป่งติดตัวไปทุกที่จนเกิดเรื่องราวต่างๆขึ้นมากมาย
อารมณ์ของเรื่องจะออกแนวแฟนตาซี น่ารัก และเต็มไปด้วยมุขดีๆ ที่ผู้กำกับจับใส่เข้าไป
ที่เจ๋งก็คือ การแสดงของลูกโป่งสีแดง แสดงได้ดีอย่างกับคนจริงๆ
ทั้งที่เทคโนโลยีทางภาพยนต์ในปี พ.ศ. 2499 ยังไม่ดีมากนัก
แต่ก็ทำให้ลูกโป่งธรรมดาๆ แสดงได้อย่างไม่น่าเชื่อ (แสดงดีกว่าดาราหลายคน)
สิ่งธรรมดาที่คุณไม่เคยสนใจ ไม่ให้ความสำคัญ
ถ้าลองได้ทำความรู้จัก ให้ความผูกพัน
สิ่งธรรมดานั้นจะเป็นสิ่งที่มีค่ายิ่งในชีวิตคุณ
http://video.google.com/videoplay?docid=8080999735593908602
เกร็ดเล็กน้อย : ผู้กำกับ Albert Lamorisse นำลูกชายของตัวเองมาแสดงเป็น Pascal ชื่อจริง Pascal Lamorisse
No comments:
Post a Comment